Trackers of fondsen? Passief of actief beleggen? Af en toe laait de discussie terug op.
Beide kampen kennen rabiate aanhangers. Aanhangers van trackers (of ETF’s, zoals die in het Engels heten) stellen dat fondsen zelden hun eigen index verslaan. En dat het dus beter is om in een tracker te beleggen, want het fonds zal het toch niet beter doen. Fondsenverdelers zullen dan weer stellen dat hun fonds het wel beter doet.
Dat heel wat fondsen hun index zelden verslaan, kan je zelf makkelijk vaststellen als je op Morningstar was grasduint. Maar in mijn opinie is de discussie van passief versus actief beleggen totaal achterhaald. Het is immers de verkeerde discussie die beleggers moet afleiden van wat werkelijk belangrijk is: het absolute rendement dat je behaalt, en niet het relatieve rendement.
Ik geeft één voorbeeld om mijn punt te maken.
De voorbeeldindex is MSCI Emerging Europe. Deze index belegt in Oost Europa, gaande van Turkije over Polen tot Rusland.
Het voorbeeldfonds is Pictet Emerging Europe. Ik toon dit fonds + index even op een grafiek van Morningstar. De M* “groei”-grafieken hebben immers het voordeel dat ze ook dividenden in indexen meerekenen bij de waardeontwikkeling.
Fonds en index lijken elkaar erg dicht te volgen. Indien je de grafiek op M* zelf bekijkt, dan zal je merken dat soms het fonds en soms de index de beste prestaties neerzetten, afhankelijk van de periode die je kiest. Bijvoorbeeld, op de grafiek op één jaar doet het fonds het momenteel erg goed.
Wat is nu het beste: dit fonds, of een EM Europe ETF? Denk even over het antwoord na en schrijf dit op een blaadje voor je verder leest.
…geen van beide… Dit was immers een strikvraag.
Bekijk even terug de grafiek op 10 jaar.
Wie in de periode 2007-2008 belegde, heeft nu nog altijd zwaar verlies van pakweg -25%. En dat na 10 jaar! Wie in de periode eind 2010 – begin 2011 belegde, heeft nu nog altijd verlies van pakweg -10%. En voor de rest van de beleggers zijn de resultaten ook erg wisselvallig.
Of het fonds of de index het nu ietsje beter doen dan de andere (=relatieve rendement), is totaal irrelevant. Beiden zijn gewoonweg slechte beleggingen op lange termijn (=absolute rendement). Dat de ene het nog enkele procenten beter doet dan de andere, zal je leed niet verlichten.
Net zoals de beleggingsindustrie al jarenlang doet, heb ik je op het verkeerde been gezet, door je aandacht af te leiden met de fondsen vs. trackers discussie.
Bovenstaand voorbeeld toont mijn punt haarfijn aan: een goed absoluut rendement hangt niet af van je keuze voor fondsen versus trackers. Je rendement wordt in dit voorbeeld bepaald door je keuze voor EM Europe belegging. In dit geval dus een heel erg slechte keuze.
Als we dit breder bekijken, dan wordt het rendement van je totale portefeuille vooral bepaald door de samenstelling ervan. Of wat beleggers de allocatie noemen, waarmee ze bedoelen in wat je precies belegt. Kies je voor Europese of Amerikaanse aandelen of ga je voor Emerging Markets? Hoeveel bescherming bouw je in via obligaties, cash of goud? Er zijn duizenden keuzes die je kan maken.
Met een goede allocatie haal je prima resultaten, met een slechte allocatie haal je negatieve resultaten. Of je dan kiest voor trackers of fondsen, zal niet zo verschrikkelijk veel verschil maken. Een slechte belegging blijft een slechte belegging, zelfs met de allerbeste fondsen in die categorie.
Maar hoe stel je nu een goede beleggingsportefeuille samen?
Heel wat mensen maken zelf hun allocatie. Ze lezen hun krant en zijn misschien geabonneerd op een beleggingsblaadje. En ze stellen helemaal zelf hun beleggingsportefeuille samen. Daar is niets verkeerd mee, mits je maar gelooft dat je dit zelf beter kan dan professionals. Of indien je daar gewoonweg plezier aan beleeft.
De meerderheid van mensen laten dit (deels) over aan hun beleggingadviseur. De kleine belegger kan terecht bij zijn bank. Mensen met wat meer geld stappen naar een vermogensbeheerder. Wat je uiteindelijke rendement wordt, is voor het grootste deel afhankelijk van de allocatie van die portefeuille. En dus van het bankadvies of vermogensadvies.
Ten slotte kan je terecht bij wereldwijde (mix)fondsen voor een gespreide portefeuille. Hoe breder het fonds mag beleggen volgens zijn eigen regels, hoe beter. Met mixfondsen krijg je er ook nog een goede risicobeheersing boven op. Maar dat verhaal brachten we in een ander artikel.
Trap dus niet meer in de valkuil van een keuze tussen fondsen en trackers. Dan zit je met een microscoop naar een berg te kijken, en mis je de kabellift die naar boven vertrekt.
Stel je eerder de vraag: wie (of tegenwoordig ook wat) doet mijn allocatie? Doe je dat zelf, laat je het over aan een beheerder of kies je voor een kwalitatief wereldwijd mixfonds met risico beheersing?
En hoe ga je de kwaliteit van een adviseur of vermogensbeheerder vooraf beoordelen, dat is niet evident? Of denk je echt dat je dit zelf beter kan dan mensen die daar professioneel mee bezig zijn? Of laat je dit toch niet beter over aan de beheerders van mixfondsen mét jarenlange bewezen resultaten?
Uiteindelijk wordt je eindresultaat vooral bepaald door de portefeuille samenstelling die dit beheer oplevert. En niet door de achterhaalde keuze voor actief versus passief. Want zelfs portefeuilles die volledig uit ETF’s zijn opgebouwd, vergen nog altijd enig actief beheer om die samen te stellen. Want ook daar kan je totaal verkeerde keuzes maken en heel slechte absolute rendementen neerzetten.
@RoboKat_MK (Carl De Ridder)
Jaren geleden had ik niet veel interesse in financiele zaken, en vertrouwde vooral op mijn bankiers. Af en toe werd ik naar het kantoor geroepen waarbij de bankier vertelde dat ik best product X verkocht en het veel betere product Y aankocht. Wat ik dan vaak deed. Enkele malen haalde ik een bescheiden winst, af en toe ook wat verlies. Stilaan begon ik te beseffen dat ik de touwtjes in eigen handen moest nemen, wilde ik betere rendementen halen.
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Ik v ersta hieruit dat het artikel een pleidooi is voor ETF’s want die zijn goedkoper in aanschaf en geen werkingskosten achteraf. Je gaat mij natuurlijk erop wijzen dat ze zonder aankoopkosten kunnen ingestapt worden, maar gratis bestaat natuurlijk niet bij een bank. Want de kosten zitten verdoken in de retrocessies die toch intern uit het fonds worden gedistilleerd. Verder een erg interessante analyse zoals steeds. Proficiat doe zo verder.
Dit is geen pleidooi voor ETF’s, want met ETF’s heb je nog altijd niet het noodzakelijke risicobeheer en beheer van de allocatie. Je hebt de bakstenen, maar nog geen plan of cement om er een huis mee te bouwen.
Ergens in de keten betaal je daar toch voor. Tenzij je denkt dat zelf te doen, maar welk percentage van de bevolking is daar echt toe in staat?
En wat denken jullie van de zichzelf herbalancerende Trackers ? Voorbeeld: iShares Core Aggressive Allocation ETF | AOA US4642898591
In het artikel beschrijven jullie duidelijk dat zowel obligaties als aandelen op dit moment risicovol zijn. Hebben jullie een kijk hoe de fondsbeheerders dit nu opvangen ? Hoe weten we dat ze dit goed onder de knie hebben terwijl ze in de vorige crisis de boel recht hielden met obligaties (Etna) en deels ook edelmetaal (CP)
Als jij denkt dat zo’n zelf balancerende tracker de oplossing is, dan is dat een vorm van allocatie. En een keuze die jij maakt. Is dat de goede keuze of niet, wij weten dat niet.
Hoe lossen fondsbeheerders dat op? Het is niet makkelijk om daar zicht op te krijgen, want als je de samenstelling van een fonds bekijkt, ga je bijvoorbeeld nooit zien in hoeverre ze zijn ingedekt via afgeleide producten. En pas achteraf zal blijken welke de juiste keuzes waren.
Vandaar het belang van een grote spreiding qua beleggingspolitiek via bv. de Mixer. Ook daar zullen fondsen zijn die achteraf gezien zullen gefaald hebben, maar je kannooit vooraf weten welke. Zolang we maar een meerderheid van goede presteerders hebben, is dat geen probleem.
Straf artikel en straffe antwoorden die ook helemaal anders kunnen bekeken worden. De vernoemde tracker bezit een langere historiek dan de meeste….
De timing van aankoop en verkoop zal het belangrijkst zijn voor de return van dit soort fondsen en/of trackers. Schroder ISF E.Europe A Acc/ LU0106817157 heeft wel een total return van 44% tov Pictet-Emerging Europe I EUR/ LU0131718073 22 % over de laatste 5 jaar. Schroder daalde zelfs minder in 2008. nl. 64 % tov Pictet 74 %. Pictet steeg meer in 2009 nl. 136 % tov Schoders 87 %. Schroders klopt de benchmarkt en de ETF’s meestal. Volgens mij het beste van de erg volatiele fondsen in oost europa. Hoeveel % je belegt op welk moment in Rusland en Turkije speelt ook wel een belangrijke rol.
Belangrijk: dit artikel gaat totaal niet over fondsen die in Oost Europa beleggen. Dan mis je het punt van dit artikel totaal.
Ja, je kan soms wel sector/regio/thema/landenfondsen vinden die op korte periodes gezien mooie resultaten neerzetten t.o.v. een index. Maar dan moet je al heel actief aankopen en verkopen, anders blijft het rendement erg laag op lange termijn.
Opnieuw stelt de vraag zich: wie beheert dat? Bepaal jij het “ideale” instapmoment? Iemand anders? Of laat je dit over aan een vermogensbeheerder of mixfondsbeheerder? Hoe groot laat je zo’n fonds worden t.o.v. je totale portefeuille? Opnieuw beslissingen die jij of iemand anders moet nemen.
ik wil juist aantonen dat als je schroders op de top van 2008 aangekocht zou hebben, je nu iets boven break-even zou staan en niet op 25 % verlies zoals met uw tracker of Pictet , en dat je sinds het dieptepunt van 2011 ruim hoger zou staan. Net zoals bij de flexibele fondsen, uw mixer, zijn er ook bij de oost-europese goede en zeer goede fondsen. Moesten jullie tijd hebben voor een Flex-oosteuropa, of flexasia, of flex emerging markets, dan zou je merken dat er ook veel kaf tss het koren zitten, maar ook een paar parels die toch het verschil kunnen maken. Een Rus of een Chinees zal ook 50 % op zijn thuismarkt beleggen. De helft van de wereldbevolking woont echter in de opkomende landen. De allocatie naar die landen toe bepaalt ieder voor zich, naargelang zijn risicoprofiel en beleggingshorizon. en ja deze markten zijn volatieler, maar gaat een goed gespreid emerging market fund de komende 5 jaar niet beter presteren dan europa of Vs ?
Opnieuw, dit artikel gaat niet over oost-europese fondsen.
Ik kon hetzelfde verhaal gebouwd hebben rond heel wat andere sectoren/regio’s. Maar dan was je nu misschien aan het reageren over alternatieve energie of iets anders.
Hoe ‘veilig’ is de lazy portfolio dan?
Zo’n lazy portfolio (er zijn er trouwens tientallen, allemaal met een andere samenstelling) heeft geen actieve risico beheersing.
Men gaat uit dat de toekomst een afspiegeling wordt van het verleden en dat met een bepaalde allocatie alles wel goed komt omdat dit vroeger altijd zo was.
Als er één moment in de geschiedenis is waar dit wel eens anders zou kunnen zijn, dan is het nu wel. We hebben gelijktijdig een overwaardering van aandelen en obligaties en ik denk niet dat dit een voorgaande kent.
Bepaalde lazy portfolio’s zullen het misschien toch goed blijven doen, maar het is natuurlijk kwestie om vooraf die juiste lazy portfolio te kiezen (en niet na de feiten). En ook dat is een vorm van actief beheer. Hoe je het ook draait of keert, echt passief beleggen bestaat niet, want je maakt altijd keuzes voor het ene of het andere.
De Lazy Portfolio is niet ontwikkelt om op veilig te spelen. We hebben ten andere al dikwijls aangetoond hoe volatiel die wel is… Het is (weer) de allocatie die het hem zou moeten doen (60% World + 20% Emerging Markets World + 20% Obligaties): maar juist daar beginnen de meesten dan weer aan te passen.
© 2012 - 2020 MijnKapitaal.be
