Turkse verkiezingen: teleurstellend voor beleggers

De resultaten van de Turkse parlements- en presidentsverkiezingen zijn duidelijk teleurstellend voor de beleggers. Die hadden verwacht dat de oppositie zou winnen en het orthodoxe economische beleid volledig zou hervatten. In plaats daarvan slaagde de regerende coalitie erin haar meerderheid in het parlement te behouden, terwijl president Erdogan als duidelijke favoriet doorging naar de tweede ronde van de presidentsverkiezingen. In het waarschijnlijke geval dat hij wint, zal de aandacht van de markt verschuiven naar de nieuwe regeringsformatie, die al dan niet enkele marktvriendelijke beleidsmakers kan bevatten zegt Eldar Vakhitov, lid van het beleggingsteam van het M&G (Lux) Emerging Markets Bond Fund.

Maar zelfs in het beste geval lijkt een volledige terugkeer naar het orthodoxe beleid onwaarschijnlijk. Het effect van de verkiezingen op het kredietprofiel van het land is dus duidelijk negatief, wat betekent dat de reeds lang bestaande economische kwetsbaarheid van Turkije opnieuw op de voorgrond treedt. Daartoe behoren een voortdurend hoge inflatie bij een accommoderend monetair beleid, zware valuta-interventies die de reserves van de centrale bank uitputten, een steeds groter wordende reeks complexe beperkingen die leiden tot niet-marktconform gedrag van de economische actoren, en, meer recentelijk, een verminderd vertrouwen in de kwaliteit van de macro-economische cijfers.

Als gevolg daarvan zullen buitenlandse beleggers waarschijnlijk verder worden afgeschrikt om te beleggen in de Turkse economie, die steeds afhankelijker zal worden van ad hoc externe geldstromen om haar grote externe financieringsbehoeften te dekken.

In het minder waarschijnlijke geval dat een oppositiekandidaat in de tweede ronde van de presidentsverkiezingen wint, zijn de economische vooruitzichten evenmin automatisch veel gunstiger. In combinatie met het feit dat de regerende coalitie van Erdogan het parlement nog steeds controleert, zou deze uitkomst kunnen leiden tot een langdurige periode van grote beleidsonzekerheid.