Een goed gediversifieerde fondsenportefeuille bestaat uit verschillende soorten fondsen. Wanneer je een portefeuille opstart, heb je ook een bepaalde verhouding tussen die fondsen in het achterhoofd. Zoveel procent dynamische fondsen, zoveel procent defensieve…
Elk van die fondsen groeit op zijn eigen tempo. Na een tijdje stel je vast dat die oorspronkelijke verhoudingen niet meer gehaald worden. De vraag die zich dan stelt: moet je daar iets aan doen of niet?
Het herbalanceren van een portefeuille is eenvoudigweg het herstellen van het oorspronkelijke evenwicht in de portefeuille. Nemen we het Mixerfonds als voorbeeld, dan betekent dit dat ieder fonds hetzelfde percentage uitmaakt (met uitzondering van de DNCA en Deutsche Invest fondsen die telkens maar de helft uitmaken van de andere fondsen).
In goede tijden zullen de dynamische fondsen veel sterker stijgen dan de defensieve. Je zou de portefeuille kunnen herbalanceren en de oorspronkelijke verhoudingen herstellen. Maar waarom zou je dat nu willen doen?
Het antwoord is heel eenvoudig: die fondsen die sterk gestegen zijn, zijn per definitie ook de fondsen die het sterkste zullen dalen bij een correctie. En die winst wil je veilig stellen.
Indien je een stukje verkoopt van de fondsen die het sterkst gestegen zijn en daarmee de fondsen bijkoopt die het minste gestegen zijn, ga je automatisch je winst veilig stellen. Je winst wordt dan immers ondergebracht in de fondsen die minder hard zullen dalen bij een correctie.
Dit is meteen de belangrijkste drijfveer om een portefeuille te herbalanceren in sterk gestegen markten, nl. het verlagen van het risico.
Nadeel is dat bij een verdere stijging van de markten, je portefeuille het wellicht iets minder goed zal doen dan indien je niet had geherbalanceerd.
In een sterk gedaalde markt kan je ook gaan herbalanceren. In zo’n situatie zullen de dynamische fondsen een kleinere positie innemen dan de meer defensieve fondsen omdat die minder hard gedaald zijn.
Indien je dan gaat herbalanceren, verkoop je een stukje van die defensieve fondsen om meer dynamische fondsen bij te kopen. Dit verhoogt het risicogehalte van je portefeuille een stukje, maar je winstpotentieel wordt wel groter. Bij een herstel zal je extra winst maken, bij een verdere daling zal je verlies groter zijn.
Het principe achter herbalanceren is eenvoudig: je gaat stukjes verkopen van de fondsen die bovengemiddeld gestegen/gedaald zijn en met de opbrengst stukjes bijkopen van fondsen die benedengemiddeld gestegen of gedaald zijn. En op zo’n manier dat je evenwicht tussen alle fondsen hersteld wordt.
Om het heel visueel voor te stellen met hulp van de foto bovenaan dit artikel: indien de weegschaal niet in evenwicht is, verplaatst je gewichtjes uit één schaal naar de andere schaal tot die weer netjes horizontaal staat.
Collega hkds heeft ooit een voorbeeld gemaakt hoe je dat in excel doet.
Onze lezers stellen de vraag of je kan herbalanceren door gewoonweg de achterblijvers bij te kopen?
Dat kan je uiteraard doen, maar dat heeft geen enkel effect op het risicogehalte van je bestaande kapitaal. De meerwaarde van echt herbalanceren gaat hier dus verloren, want je stelt de gemaakte winsten niet veilig.
Bij een grote correctie kan je dus nog altijd een flink stuk van je opgebouwde winsten terug kwijtspelen. En omdat herbalanceren geen doel op zich is, is deze manier van werken veel minder interessant.
Ik noem dit geen echt herbalanceren, maar eerder “balanceren”.
Eerst en vooral is herbalanceren geen absolute must. Wie gewoon passief wil beleggen en/of een relatief defensieve portefeuille heeft, hoeft zich dit niet aan te trekken. Herbalanceren is een optionele manier om je portefeuille ietsje defensiever te maken na een lange periode van stijgingen. Hoe dynamischer sommige onderdelen van je portefeuille, hoe belangrijker het is om af en toe eens te herbalanceren.
Het omgekeerde, herbalanceren na een scherpe daling waarbij fondsen in het rood komen te staan, wordt minder vaak toegepast. Het vergt al wat meer stalen zenuwen: je portefeuille wordt toch wel kwetsbaarder voor verdere dalingen.
Omdat herbalanceren toch wel wat moeite kost en misschien ook wat kost qua taksen of instapkosten, moet je dat ook niet om de haverklap toepassen.
Je kan dit misschien één keer per jaar bekijken. Enkel indien het verschil tussen de fondsen heel groot is (ofwel in percenten ofwel in centen) kan je overwegen om te herbalanceren. Hoe groot groot is, moet je zelf wat afwegen, maar meestal is dat pas het geval voor portefeuilles die al enkele jaren oud zijn. En het belegde bedrag moet toch wel voldoende groot zijn.
In een volgend artikel gaan we de theorie toepassen op de M* modelportefeuille van het Mixerfonds waarmee we de korte termijn prestaties opvolgen.
Carl De Ridder (@RoboKat_MK)
Jaren geleden had ik niet veel interesse in financiele zaken, en vertrouwde vooral op mijn bankiers. Af en toe werd ik naar het kantoor geroepen waarbij de bankier vertelde dat ik best product X verkocht en het veel betere product Y aankocht. Wat ik dan vaak deed. Enkele malen haalde ik een bescheiden winst, af en toe ook wat verlies. Stilaan begon ik te beseffen dat ik de touwtjes in eigen handen moest nemen, wilde ik betere rendementen halen.
Δ
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Ik heb daar altijd een gemengd gevoel bij. Dat een fonds wat sterk stijgt “per definitie” ook het meest gaat dalen is volgens mij niet altijd bewezen.
Het is een beetje als wedden op paarden. Als paard X in de race voorligt op paard y, ga je dan bijwedden op paard X of Y?
Het klopt dat dit geen zekerheid is. Maar we observeren in de praktijk dat de meeste dynamische fondsen toch harder naar beneden gaan bij een correctie dan de defensieve.
En om op je paarden analogie door te gaan, het staat ook duidelijk in de tekst dat herbalanceren in een stijgende markt je winstpotentieel verlaagt indien de markten verder stijgen. Je verkoopt dus een stukje van de winnende paarden. Het is dus een keuze tussen je risico verlagen of je winsten verder maximaliseren. Een gratis lunch bestaat niet, het is een keuze die je moet maken.
Zoals je weet, loopt een vergelijking meestal mank. Je dient te kijken hoe het komt dat een fonds sterk stijgt: is het omdat het fonds heel wat aandelen in portefeuille heeft, dan gaat die component ook zorgen voor een fikse daling als de aandelenmarkten een tik krijgen. Ook nooit kijken naar éénmalige gebeurtenissen want daar kan geluk of toeval een rol spelen.
Hoe geef je dat dan correct in in de Franky-Matic? Ik heb dat eens gedaan en meteen traden er al afrondingsfouten op. Ook je geannualiseerd rendement klopt niet meer en ik hecht wel enorm belang aan het geannualiseerd rendement.
Ik koop elke maand voor 100 euro één fonds van het Flexer Dynamic fonds bij en herbalanceer dus door een achterblijver bij te kopen. Ik weet niet hoelang ik op die manier de verhouding van de fondsen kan behouden, we zien wel.
Ik ben het wel niet helemaal eens met het puntje over het bijkopen van de achterblijvers. Het heeft inderdaad geen effect op het risicogehalte van je bestaande kapitaal, maar het heeft wel effect op het risico gehalte van het nieuwe totale kapitaal omdat de verhouding van fondsen terug gelijk is.
Deze vorm van herbalanceren is alleen nodig voor portefeuilles waar je geen extra geld meer bijstort en een bepaalde verhouding tussen de verschillende fondsen wil behouden.
Als je regelmatig geld bijstort in jouw portefeuille dan bereik je hetzelfde effect als je meer delen van de achterblijvers koopt en minder van de koplopers.
Een voorbeeld: stel dat je 2 fondsen in portefeuille hebt, die je elk voor de helft wil bezitten. Je hebt al op regelmatige basis voor 10.000€ in de portefeuille gestort telkens 50% in fonds A en 50% in fonds B.
Nu merk je na een tijd dat fonds A ondertussen 6.000€ waard is in jouw portefeuille en fonds B is 5.500€ waard.
Als je geen geld meer bijstort in jouw portefeuille dan moet je inderdaad 250€ verkopen van fonds A en daarmee fonds B aankopen. Dan zal de verhouding in jouw portefeuille weer 50%/50% zijn (5.750€ fonds A + 5.750€ fonds B).
Als je nu echter van plan bent om op regelmatige basis verder te blijven storten in jouw portefeuille, dan moet je fonds A niet verkopen. Bij jouw volgende storting van 500€ kan je gewoon 500€ van fonds B aankopen en de verhouding in jouw portefeuille zal ook terug naar 50%/50% gaan (6.000€ fonds A + 6.000€ fonds B).
Herbalanceren door koplopers te verkopen en achterblijvers te kopen heeft alleen zin als je geen geld meer wil bijstorten in jouw portefeuille.
Daarom schrijf ik ook dat het verschil tussen de fondsen groot genoeg moet zijn om “echt” te herbalaceren/herverdelen. Indien het verschil tussen 2 fondsen maar even groot is als je maandelijkse bijstorting, dan is het verschil niet groot genoeg om het kapitaal te herverdelen. Bijkopen is dan valabel, maar in feite is je portefeuille dan ook nog niet echt uit evenwicht.
Maar stel dat het verschil tussen 2 fondsen 1.000 euro is en je maar maandelijks 100 bijlegt. Dan is er een groot verschil tussen de effecten van gewoon bijstorten en het kapitaal te herverdelen. Die 1.000 euro winst ga je misschien deels kwijtspelen bij een grote correctie en het feit dat je in het andere fonds maandelijks gewoon bijstort maakt geen verschil om dat risico te verminderen.
Moeten we ons ook niet de vraag stellen waarom bepaalde fondsen achterlopen, i.p.v. direct bijkopen “omdat ze achterlopen”? Misschien, in dit voorbeeld, zet het mooi gestegen fonds een marktconforme prestatie neer, terwijl de achterblijver minder goed beheerd is en dus misschien eerder moet gearbitreerd worden (vervangen door iets anders)?
Ja, uiteraard. In het bijzonder indien je een portefeuille samenstelt uit sector/regio/niche fondsen moet je erg oppassen bij het bijkopen en nagaan wat er scheelt. Misschien is je initiële weging ook niet meer wat je wil. Hoe meer je zelf de allocatie van je portefeuille doet, hoe meer je daar aandacht moet aan besteden.
© 2012 - 2022 MijnKapitaal.be
