We gaan verder in onze reeks over indexen, indexbeleggen en fondsen. Als je deel 1 en deel 2 van deze reeks nog niet gelezen hebt, dan doe je dit best eerst. Anders wordt het misschien hier en daar wat moeilijk om te volgen
De hele fondsenindustrie is er op gericht om fondsen in hokjes te stoppen. Er zijn meer dan 300 fondsencategorieën (en beleggingsindexen). Ieder fonds hoort dan in zijn categorie met bijbehorende index. En fondsen worden onderling vergeleken. Maar enkel binnen het eigen hokje.
Wist je dat de Morningstar sterren enkel worden toegekend op basis van de prestaties van het fonds relatief t.o.v. de andere fondsen in dezelfde categorie? Zonder dat dit enig verband houdt met zijn absolute prestaties?
Zo zou een fonds in theorie 10 jaar lang ieder jaar 5% in waarde kunnen dalen en toch 5 sterren halen. Puur omdat andere fondsen in dezelfde categorie (bijvoorbeeld) gemiddeld 7% per jaar dalen over dezelfde periode.
Het hokjesdenken van de fondsenindustrie heeft natuurlijk een doel: dat je niet te hard zou nadenken over het absolute rendement.
Een voorbeeld zal alles wat duidelijker maken.
Stel dat we willen beleggen in wereldwijde aandelenfondsen. De fondsenindustrie deelt die fondsen in volgens grootte van de bedrijven: Small-Cap en Large-Cap. Die laatste wordt nogmaals opgedeeld in Waarde, Groei en Gemengd. Daarnaast heb je nog Flex-Cap en Dividend.
Ieder wereldwijd aandelenfonds wordt dus in één van die hokjes gestopt en krijgt een eigen index. En vervolgens kan je die fondsen binnen één hokje onderling met elkaar vergelijken.
Heel wat cijfers die Morningstar publiceert, zijn gebaseerd op deze hokjes. Je kan vele cijfers onderling vergelijken binnen hetzelfde hokje, maar je mag dat niet doen tussen verschillende hokjes. Herinner je maar dat bijvoorbeeld Morningstar sterren enkel een score geven in vergelijking met andere fondsen in hetzelfde hokje en niet vergelijkbaar zijn tussen hokjes. En zo zijn er nog tal van rendement- en risico scores op Morningstar enkel vergelijkbaar binnen dezelfde categorie.
Hier komt de vraag: is het zo vreemd dat je misschien de prestaties van Dividendfondsen zou willen vergelijken met die van … laat ons zeggen … Large-Cap-Waarde fondsen? Of Flex-Cap vergelijk met Large-Cap gemengd?
Nu hoop ik dat je antwoord iets was in de aard van: neen, dat is niet vreemd, waarom zou je die niet eens vergelijken en de beste fondsen uitzoeken. Het maakt me immers niet uit of een fonds Large of Small Cap is.
Toch vind de fondsenindustrie dat je die vergelijking niet mag maken en de rendements&risico scores laten het ook niet toe. Je mag enkel fondsen vergelijken in hetzelfde hokje, en je mag enkel vergelijken t.o.v. de eigen index.
Nu heb je niet enkel Wereldwijde aandelenfondsen, je heb ook Europese aandelenfondsen, Amerikaanse aandelenfondsen, Aziatische aandelenfondsen, enz …
Elk van deze groepen wordt opnieuw opgedeeld in een tiental hokjes. Kan je daar nu net niet dezelfde redenering als daarnet niet toepassen? Waarom zou je nu niet eens Europese Small-Cap mogen vergelijken met Amerikaanse Small-Cap?
Foei zegt de fondsenindustrie. Je mag niet vergelijken. Je moet binnen je eigen hokje blijven. Maar waarom precies?
We gaan nog een stapje verder. Europa wordt opgesplitst in tientallen landen. Je hebt dus fondsen die enkel in België, Frankrijk, Duitsland enz. beleggen. En soms worden die dan nog eens opgedeeld in large cap, small cap enz.
Je raadt het al: je mag geen Belgisch aandelenfonds vergelijken met een Frans aandelenfonds. Totaal uit den boze.
En ik stel steeds dezelfde vraag: is het onredelijk om de prestaties van Franse en Belgische aandelenfondsen eens onderling te vergelijken? Misschien kom je dan wel tot de conclusie dat (ik zeg maar wat) Franse aandelenfondsen het algemeen veel beter doen dan Belgische.
Ieder fonds heeft als levensdoel om zijn eigen index te verslaan. Dus de index die bij het eigen hokje past. En zo zijn er letterlijk honderden piepkleine hokjes.
Hopelijk begrijp je stilaan dat het verslaan van de eigen index wel erg relatief is. Want het zegt niets over de prestaties in het algemeen en uiteindelijk lijken alle fondsen uit hetzelfde hokje wel sterk op elkaar.
Stel nu dat je in het eerste voorbeeld van de wereldwijde aandelenfondsen zou besluiten om één enkele wereldwijde index te gebruiken, en alle fondsen in hun eigen categorie enkel nog af te wegen tegenover die ene wereldwijde index. Zo worden al die fondsen ook onderling vergelijkbaar. Kan je daar iets tegen hebben?
En waarom de redenering niet doortrekken naar Europese of Amerikaanse aandelenfondsen. Waarom zou je die niet vergelijken met een wereldwijde index? Het laat nog altijd toe om zo de prestaties van de fondsen onderling te vergelijken.
En waarom niet tot op landen niveau of op sector niveau?
De fondsenindustrie heeft beleggers goed geconditioneerd in het hokjesdenken. Denk maar aan het voorbeeld dat ik in deel 1 aanhaalde: ik werd door sommige lezers bijna gekruisigd omdat ik durfde de prestaties van een mixfonds te vergelijken met een wereldwijde index.
De fondsenindustrie heeft tal van redenen om dat hokjesdenken te cultiveren.
Denk maar aan de diverse Fondsen Awards die ons de afgelopen weken om de oren vlogen. Met vele hokjes kan je bijna iedere fondsbeheerder wel één of andere Award geven. Een Fondsenward voor fondsen die beleggen in gele tulpenbollen en eentje voor fondsen die beleggen in rode tulpenbollen…
Een andere reden is dat de hele fondsenwereld absoluut geen boodschap heeft aan transparantie. Als we alle aandelenfondsen gaan vergelijken met één enkele wereldwijde index, dan zou pijnlijk duidelijk worden dan 90% van de fondsen gewoonweg geen bestaansreden heeft. En dat is natuurlijk niet goed voor de business.
Ik roep de fondsenindustrie op om het hokjesdenken te doorbreken, en de belegger de middelen te geven om alle fondsen onderling te vergelijken.
Voor wie daar niet kan op wachten: de screening methode van Al Fonds, die wij gebruiken voor al onze eigen selecties, laat perfect toe om alle fondsen onderling te vergelijken, los van de categorie. Je moet enkel nakijken dat fondsen die je vergelijkt ongeveer een even lange historiek hebben. MijnKapitaal kijkt voor de eigen fondsenselecties enkel naar de absolute rendementen en absolute volatiliteit en zo hoort het ook.
Tijdens onze (nog steeds lopende) zoektocht naar het Flexerfonds, gebruiken we de MSCI World als één van de vergelijkingspunten bij de selectie. Als eerste schifting als het ware. Mochten er veel fondsen bestaan die langdurig en op regelmatige manier de MSCI World kunnen verslaan, dan was het Flexerfonds al lang klaar geraakt. Maar we wachten nog altijd op nieuw te onderzoeken fondsen.
Er zijn tal van studies die aantonen dat de meeste fondsen hun eigen index niet kunnen verslaan. Tijdens de flexer zoektocht is (weliswaar zeer anekdotisch) aangetoond dat het verslaan van een wereldwijde index een nog veel moeilijkere opgave is.
Indien je dus het vergelijken met een index per se als criterium voor fondsenselectie wil hanteren, doe het dan t.o.v. een wereldwijde index. Je ogen zullen opengaan. Je zal misschien tot het besef komen dat die duizenden gespecialiseerde sector/regio/themafondsen totaal overbodig zijn. Want waarom je beperken tot een bepaalde regio of sector indien een bredere regio/sector betere resultaten geeft?
En misschien is dat de belangrijkste boodschap van dit artikel, waar je zelf iets mee kan aanvangen. Kijk eens heel kritisch naar de gespecialiseerde fondsen die men je aanprijst, en stel jezelf de vraag of je niet beter af bent met meer generalistische, brede fondsen. Durf m.a.w. te vergelijken.
Jaren geleden had ik niet veel interesse in financiele zaken, en vertrouwde vooral op mijn bankiers. Af en toe werd ik naar het kantoor geroepen waarbij de bankier vertelde dat ik best product X verkocht en het veel betere product Y aankocht. Wat ik dan vaak deed. Enkele malen haalde ik een bescheiden winst, af en toe ook wat verlies. Stilaan begon ik te beseffen dat ik de touwtjes in eigen handen moest nemen, wilde ik betere rendementen halen.
Δ
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Die theorieën over het instappen heb ik nu ondertussen goed onder de knie. Maar, wat de defensieve en volatielere mixfondsen betreft, wanneer is het eigenlijk een geschikt moment om uit te stappen? Of kan je perfect gedurende 20 jaar blijven “zitten” terwijl je gedurende al die jaren tussentijds instapt?
Zolang je het geld niet nodig hebt, of zolang je beleggingshorizon strekt.
Ik las onlangs nog een artikel van Carmignac waarin gesteld werd dat CP het ideale middel is om je spaargeld voor je pensioen op te bouwen. Wie de voorbije 10, 20 of 30 jaar stelselmatig in dit fonds heeft geïnvesteerd, heeft nu echt een heel mooi kapitaal bij elkaar gespaard. Wij denken dat dit ook geldt voor de mixer.
Maw het is eigenlijk beter (“slimmer”) om cash aan te houden en zelfs niet verder te investeren in de defensieve (voltatielere) mixerfondsen?
Ik herhaal nog eens dat je zoiets voor jezelf moet uitmaken. Als je beleggingshorizon maar ruim genoeg is, dan kan je perfect nog altijd instappen. Al dan niet gespreid.
Maar een stukje cash als deel van de portefeuille is ook geen slecht idee, zoals in dit artikel werd gepromoot. Beslissen doe je op basis van je eigen persoonlijke portefeuille die je door de Morningstar X-Ray haalt, op zoek naar de totale hoeveelheid cash. Indien nodig kan je dan beslissen om zelf nog extra cash aan te houden en dat is dus voor iedereen anders.
Klopt het dan als ik stel dat “defensieve mixerfondsen” ten allen tijde kunnen worden aangekocht, terwijl volatielere mixerfondsen eerder bij een dipje moeten worden aangekocht? Terwijl de trackermixer beter enkel bij een serieuze dip (-20 à 30%) wordt aangekocht?
Zoiets moet je voor jezelf uitmaken.
Je kent de volatiliteit van die fondsen en van die trackers, maar je weet nooit exact waar in de aandelencyclus je je bevindt. Wie had rond Pasen vorig jaar gedacht dat we nu 20% hoger zouden staan? Stel dat je toen had gezegd: ik koop pas na een serieuze dip, en die dip komt pas in 2016. Misschien dat je na die dip nog altijd duurder aankoopt dan begin 2014. Wie weet?
Ikzelf zou op dit moment er niet aan denken om nog voluit te gaan in een wereldwijde aandelentracker, maar iemand anders kan daar helemaal anders over denken. Het is geen exacte wetenschap.
Anderzijds mag je ook niet denken dat die defensieve mixfondsen niet kunnen dalen indien we een accident hebben met de rente. We moeten eerlijk zijn: we leven in uitzonderlijke tijden en we hebben geen enkele historisch vergelijkingsmateriaal over wat er kan gebeuren. Ook met de defensieve fondsen ben ikzelf momenteel wat terughoudend. Ik ben aanhanger van het “hou flink wat cash achter de hand”-principe, maar ik kan me dat veroorloven omdat ik over de voorbije jaren mijn portefeuille heb opgebouwd en nu even kan pauzeren met nieuwe investeringen.
Maar feit is wel dat als ik nu nog defensieve mixfondsen aankoop en er een daling volgt, deze procentueel minder sterk zullen dalen dan de volatielere mixfondsen?
Jazeker. Men spreekt soms wel eens over een “obligatiecrash”, maar dat is dan een crash van misschien -10%. Heel wat anders dan een aandelencrash die gemakkelijk -50% gaat. Wat voor de obligatiebelegger een crash is, is voor de aandelenbelegger maar een hobbeltje op de weg.
Bedankt, ik dacht altijd dat de mixfondsen het de komende tijd hard te verduren gingen krijgen door de rente die mogelijk terug gaat stijgen de komende jaren. Het mixfonds telt toch al voor snel 30-40% aan obligaties. Maar het is geruststellend dat deze misschien maar 10% in waarde zullen verliezen, met dankzij de aanhoudende cash- en aandelenpositie dit misschien gereduceerd wordt naar hoogstens 4-5% verlies.
Vorig jaar schreven we over het rapport van het IMF. In dat rapport was de inschatting van een correctie op obligaties gemiddeld 8%. Nu zal dat al wel wat hoger liggen.
Een gelijktijdige correctie van aandelen en obligaties zou wel flink pijn kunnen doen, en dat valt niet uit te sluiten. Cash speelt dan een belangrijke rol.
Maw in de mixerfondsen kan je op elk moment instappen (of de beurs nu stijgt of daalt), terwijl bij de trackermixer je alleen of best instapt na een grote crash?
Ongeveer maar niet helemaal: bij de mixerfondsen is of zou de volatiliteit onder controle moeten zijn. Dwz hele grote schommelingen ga daar niet krijgen (lees grote verliezen). Als ik morgen de laatste NAV’s binnen heb, dan kan ik beginnen aan een update van de screenings. Deze maand mag je dan een specifieke vergelijking verwachten van de mixerfondsen en de trackers: dan gaat er veel duidelijk worden. Bij de “mixers” moet er amper gemanaged worden, bij de trackers moet je wel degelijk opletten en opvolgen of…
Als ik het goed begrijp is een trackermixer die de index volgt (zoals van Mijnkapitaal) interessanter dan de mixfondsen? Aangezien een tracker de index volgt is het haast 90% zeker dat deze het op termijn beter doet dan onze fondsen?
Of maak ik een grote rekenfout?
We hebben nooit beweerd dat je met de mixerfondsen de hoogst mogelijke rendementen haalt.
Wie geen slapeloze nachten heeft van beleggingen die 50% in waarde kunnen dalen, en over een beleggingshorizon van pakweg 10 jaar beschikt, kan met één enkele wereldwijde tracker beter doen.
Maar dat is voor de meeste mensen niet weggelegd, dus zijn er nog andere criteria belangrijk: lagere volatiliteit, kortere beleggingshorizon, …
@Kevin: het “probleem” met de Trackermixer is zijn hoge volatiliteit, die een goede markttiming vereist (=keuze van instap- en uitstapmoment). En gewone mensen zijn daar nu eenmaal slecht in… Als iedereen het heeft over de goede prestaties van de beurzen, stapt men in. Na een crash of serieuze correctie is men teleurgesteld, en verkoopt men… Terwijl het net omgekeerd zou moeten zijn, natuurlijk. De invloed van het instapmoment op het rendement heb ik berekend in https://www.mijnkapitaal.be/thema/opinie/het-belang-van-volatiliteit-luie-portefeuilles/ (evt. eerst delen 1 en 2 lezen – daar komt ook de lagere volatiliteit van het Mixerfonds aan bod)
Volledig mee eens. Hoe goed is een fonds als het enkel iets beter doet dan een zeer slechte index? En niet te vergeten: het aantal fondsen dat Morningstar dan in de verkeerde categorie indeelt is niet te tellen … . “MijnKapitaal kijkt voor de eigen fondsenselecties enkel naar de absolute rendementen en absolute volatiliteit”: zo hoort het inderdaad.
Als je diezelfde strategie toepast kan je ook alle andere mogelijke investeringen evalueren (inclusief indexenen en dus trackers). Want ook onder de trackers zijn er die best het overwegen waard zijn.
Je slaat de nagel op de kop Robokat! Eigenlijk zouden we alleen maar mogen beleggen in een World indexfonds.Ik ben dat ook van plan , maar nu nog niet. Die crash komt er waarschijnlijk vroeger aan dan gedacht, misschien binnenkort bij het publiceren van de kwartaal resultaten en de voorspelde stijging van de rente in de VS? Ik zit dan ook met prangende vraag: alles buiten nu en opnieuw beginnen na de crash? En indien alles buiten, toch de mixfondsen aanhouden en enkel de fel gestegen aandelenfondsen buiten?
Ik zou toch wat voorzichtig zijn met ‘alles buitengooien en opnieuw beginnen na de crash’. Je weet immers niet welke vorm die zal aannemen. Misschien komt er de komende maand bv. een crash waarbij de aandelen uit een wereldwijde index in enkele maanden tijd 30% van hun hoogste punt terugvallen. Als je dan de moed hebt, dan heb je een duidelijk punt om in te stappen.
Maar wat als die crash er pas over een héle tijd aankomt? Ga je dan nu uitstappen en voldoende geduld hebben tot die crash zich voordoet? Wat als er géén crash komt en ‘slechts’ een correctie van 10%? Is dat dan wel nog zo’n goed instapmoment? Of wat als er zich een lange bear-market aankondigt? In jaar 1 een daling van bv. 20%, je stapt met volle moed in maar jaar 2 geeft nog eens een daling van 20%?
Mij lijkt het best met een systeem te werken, zodat je jezelf niet verslaat. Misschien wel gaan voor die wereldwijde ETF, maar in plaats van te wachten op een crash/correctie gewoon jaarlijks op dezelfde dag een significant bedrag bijstorten, ongeacht wat er op dat moment aan de gang is op de beurs? Een beetje zoals dollar-cost averaging maar dan jaarlijks (ik zeg jaarlijks en significant bedrag omdat je bij die ETF met je transactiekost zit, 100 euro iedere maand investeren in een ETF en dan telkens 7 euro transactiekost is nogal onproductief). Of gewoon maandelijks via iets zoals een Keyplan een bedrag investeren in een wereldwijd aandelenfonds (want hier zit je dan weer zonder transactiekost)?
Interessante lectuur daarover trouwens: (En nee, ik werk niet bij Schwab of Keytrade 🙂 )
“Mij lijkt het best met een systeem te werken” Zo denk ik er ook over. Mijn systeem publiceer ik alvast nu woensdag. Ben benieuwd naar jullie reacties!
Interessant! Je moet natuurlijk in dit geval een heel lange beleggingstermijn hebben. Zo een beetje als bij pensioensparen.Daar kan je ook niet verkopen voor je 65ste en moet je noodgedwongen je fonds bijhouden en bijstorten. Tegelijk is het de flexibiliteit die men vandaag heeft bij fondsen heeft om snel te reageren, die maakt dat men sneller panikeert bij een beermarkt en op de verkoopknop duwt. Hoe langer men ook een fonds heeft, hoe meer men er aan gehecht raakt bijhoudt en ook dat heeft zijn voor- als zijn nadelen.
Studies bewijzen het keer op keer: fondsen presteren beter dan hun eigenaars. En dat komt omdat men fondsen op de verkeerde ogenblikken aankoopt en verkoopt. Terwijl men net denkt op die manier beter te doen, maar dat is valse hoop.
Die lange beleggingstermijn, daarin heb je zeker gelijk. Over de drang om te reageren: dat zit wat in onze aard als mensen denk ik. Maar geduld/beheersing hebben en niet reageren kan misschien wel meer opleveren dan al dat aanlopen en verkopen. Ik ben dan ook wel benieuwd naar het systeem van hkds.
Om even ‘The Intelligent Investor’ (Graham & Zweig) erbij te halen: al je rendement is in functie van de prijs die je betaalt. Dat is zowel het geval bij een volatiele trackers als bij het Mixerfonds. Daarom dat een systeem zoveel houvast kan bieden: als je periodiek aankoopt, of het nu ieder jaar of iedere maand is, dan betaal je steeds een gemiddelde prijs. Zo ben je misschien niet de grootste winnaar (da’s dan die helderziende die iedere keer aan de laagste prijs/op het laagste punt instapt) maar zeker niet de grootste verliezer.
© 2012 - 2022 MijnKapitaal.be
