Alle banken, kranten en beleggingssites brengen tegenwoordig de universele boodschap: spaargeld brengt niets meer op … dus MOET je gaan beleggen.
Omdat we op MijnKapitaal graag wel eens tegendraads zijn, wil ik dat tegenspreken. Cash geld kan veel opbrengen.
Geloof je me niet? Vraag het dan maar eens aan de mensen die in het voorjaar 2015 in een belegging stapten en nu op -10% of -20% staan. Wie gewoonweg zijn geld op een spaarrekening liet staan, heeft relatief gezien dus een winst van 10% tot 20% t.o.v. de beleggers die toen instapten.
De vraag is nu enkel: hoe maak je hier nu een strategie van die effectief geld opbrengt?
We proberen deze strategie uit te leggen met een fictief voorbeeld.
Jan is ervan overtuigd dat de markten na 8 jaar vrijwel ononderbroken stijging nu toch wel vrij duur zijn geworden. De banken roepen hun klanten op om te gaan beleggen op het slechtst mogelijke moment en dat kan alleen in tranen eindigen.
Jan besluit om het advies van zijn bank niet op te volgen en dus niet te gaan beleggen. Hij neemt zich voor om De Grote Crash af te wachten. Misschien duurt dat nog één jaar, misschien nog 3 jaar of nog veel langer. Wie weet? Hij zet 50.000 euro op zijn spaarrekening aan 1%.
Piet, de vriend van Jan, vindt dat idee maar niets. Het geld op zijn rekening brengt niets op. En hij vindt dat zijn geld op ieder ogenblik moet opbrengen. Piet vindt het beter om te beleggen en de stijgingen tot De Grote Crash ook nog mee te pikken, hij zal dan wel tijdig verkopen. Piet belegt zijn 50.000 euro in een dynamische portefeuille.
Na 3 jaar is het geld van Jan toegenomen tot 51.500 euro. Piet ziet zijn kapitaal toenemen tot 61.300 euro, en dat komt overeen met een stevige 7% op jaarbasis.
Plots is er De Grote Crash. Piet aarzelt om te verkopen, denkt eerst dat het maar een correctie is. Maar de verliezen nemen op enkele weken tijd enorm toe. Te laat om nog te verkopen vindt hij, en eindigt uiteindelijk met 40% verlies. Zijn kapitaal is gereduceerd tot 36.700 euro en nu moet hij wachten op herstel. Zijn portefeuille moet 67% stijgen om zijn verlies goed te maken.
Jan heeft nog steeds 51.500 euro en komt nu in actie. Bij de eerste tekenen van herstel belegt hij in dezelfde portefeuille als Piet.
We zijn 3 jaar later. De fondsen zijn 67% gestegen en Piet heeft terug ongeveer 61.300 euro. En Jan? Jan heeft 86.000 euro.
De c(r)ash strategie van Jan heeft ongeveer 9,5% op jaarbasis opgeleverd. Piet haalt maar een matige 3,7%.
Uiteraard is bovenstaand voorbeeld maar een voorbeeld, maar het toont dat hoge rendementen mogelijk zijn d.m.v. een c(r)ash strategie. Je moet wel veel geduld hebben. Want dat kan vele jaren duren voor De Grote Crash komt.
Het is een kwestie dat je je niet laat bevangen door de dwang gedachte dat je geld op ieder ogenblik goed moet opbrengen. Opdat deze strategie zou werken, moet je dus kunnen leven met het idee dat je geld een aantal jaren niets opbrengt, om er later de vruchten van te plukken.
Misschien is het voor veel beleggers een stap te ver om jarenlang passief af te wachten tot een crash. Wie weet duurt dat nog heel lang.
Joris, vriend van Jan en Piet, hanteert daarom een alternatieve strategie. Hij investeert zijn 50.000 euro in een relatief defensieve fondsenportefeuille. Die geeft maar een bescheiden rendement van 4% op jaarbasis en na 3 jaar heeft hij 56.250 euro.
Tijdens de crash verliest deze defensieve portefeuille ongeveer 15% en wordt het kapitaal gereduceerd tot 47.800 euro. Na de crash verkoopt Joris de defensieve portefeuille en stapt hij in de dynamische portefeuille van zijn 2 vrienden.
Drie jaar later staat Joris op bijna 80.000 euro of een rendement van pakweg 8% op jaarbasis.
Opnieuw is dit maar een voorbeeld. Maar het toont dat een defensief/offensief strategie ook mooie rendementen kan bieden. Je hoeft niet werkeloos toe te kijken en te wachten op een crash, waarvan je nooit weet of en wanneer die komt. Een verlies op de defensieve portefeuille is geen ramp, eerder een opportuniteit en dat geeft extra gemoedsrust.
De defensieve portefeuille vervangt hier min of meer de cash, hoewel dit natuurlijk niet echt te vergelijken valt.
De theorie rond mixfondsen stelt dat de fondsmanager alles voor jou doet. Hij belegt dus in de juiste categorieën en sectoren en wisselt tussen aandelen, obligaties, cash en andere (zoals grondstoffen). Een mixfonds is a.h.w. een sleutel-op-de-deur oplossing voor beleggers die dit niet zelf willen doen.
Ook Mixfondsbeheerders gebruiken cash als één van hun strategieën. Ze bouwen cash op al ze moeilijke tijden verwachten, om die cash dan in te zetten wanneer er koopjes te doen zijn. Cash is daarbij een erg ruim begrip, en omvat ook activa zoals kortlopende obligaties.
Het is niet evident om te weten te komen hoeveel cash er in een mixfonds zit, want de cijfers op Morningstar zijn niet altijd erg nauwkeurig. Als we de cijfers mogen geloven, zagen we de afgelopen maanden de cash posities van sommige fondsen oplopen tot 40% en meer.
De beheerders van onze mixfondsen staan voor een moeilijke keuze. Hoe meer cash ze opbouwen, hoe slechter hun rendement in stijgende markten. Een deel van het kapitaal staat immers werkloos aan de zijkant te wachten.
Sommige beleggers denken alleen op korte termijn en verwachten op ieder ogenblik uitstekende prestaties. Ze tolereren niet dat hun fonds achter blijft op de markt en tonen geen genade. Ze verkopen dat liever en kopen dan een fonds dat recent nog sterk gestegen is. Op die manier gedragen ze zich eerder als Piet in ons voorbeeld hierboven, en dat is dus niet altijd slim.
Soms moet je een mixfondsbeheerder genoeg tijd geven om zijn eigen cash strategie uit te spelen en dat vergt wat geduld van de belegger. Geduld dat er vaak onvoldoende is en daarom halen veel beleggers lagere rendementen dan de fondsen waarin ze beleggen.
Conclusie: gooi niet te snel een mixfonds uit je portefeuille omdat het even wat minder presteert. Wie weet is de mindere prestatie de voorbereiding voor toekomstige rendementen.
Je kan in cash beleggen via je spaarrekeningen en dus niet in een oude sok. Dit betreft dus geld dat je ooit wil beleggen, niet het spaargeld dat je opzij zet voor (on)voorziene uitgaven.
Waar haal je de cash vandaan? Misschien kan je winst nemen op cyclische beleggingen die sterk gestegen zijn? Of je doet het enkel met het geld dat je vanaf nu spaart. Je moet dat zelf uitmaken. Je mixfondsen moet je alvast niet verkopen, want die hebben hun eigen cash strategie.
En dan is het enkel nog kwestie van geduld uitoefenen. Veel geduld. Misschien duurt het nog vele jaren voor De Grote Correctie komt. Dat het geld op je spaarrekening intussen amper iets opbrengt, is niet erg. Als je dat geld kan investeren in een wereldwijd aandelenfonds dat 40% gedaald is, dan leg je de basis voor een mooie winst in de toekomst. Dan maakt het niet uit dat je geld in afwachting niets heeft opgebracht.
Is dit nu in tegenspraak met wat we in het verleden vertelden op MijnKapitaal? Is de aanpak van gespreid instappen voorbij gestreefd? Volstaan mixfondsen niet meer? Of moeten we massaal panikeren?
Neen, neen en nog eens neen. We willen je enkel eens een alternatieve invalshoek tonen, en je kiest zelf of deze aanpak je ligt. Het kan natuurlijk ook een aanpak zijn voor een deel van je kapitaal, in combinatie met andere strategieën voor de rest van je portefeuille.
Het aandeel Berkshire Hathaway van superbelegger Warren Buffet noteerde in 1980 aan 275 USD. Vandaag is dat 213.000 USD. Je leest het correct, één enkel aandeel kost nu 213.000 Dollar. Buffet realiseerde een jaarlijks rendement van bijna 21% met alle beurscrashes tussenin meegeteld. En dat doet niemand hem na.
In 2007 stapelde Buffet enorm veel cash op, omdat hij alles duur vond. Vervolgens deed hij koopjes tijdens en na de beurscrash van 2008.
Volgens Buffet heeft cash een grote waarde. In zijn ogen is het een call optie zonder vervaldatum, want met cash kan je goedkoop inkopen op het ogenblik dat de opportuniteit zich voordoet. Wie zijn wij om superbelegger Buffet tegen te spreken?
@Robokat_MK
Jaren geleden had ik niet veel interesse in financiele zaken, en vertrouwde vooral op mijn bankiers. Af en toe werd ik naar het kantoor geroepen waarbij de bankier vertelde dat ik best product X verkocht en het veel betere product Y aankocht. Wat ik dan vaak deed. Enkele malen haalde ik een bescheiden winst, af en toe ook wat verlies. Stilaan begon ik te beseffen dat ik de touwtjes in eigen handen moest nemen, wilde ik betere rendementen halen.
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Anderzijds kan winst nemen m.i. op het meer dynamische stuk niet echt kwaad. Zo volg ik het advies van een andere grotere BE/FR bank te zien als filmpje op de site van een economische krant. Daar beweerde men, als bank doet men dit niet zo vlug, dat goud (en nu ook zilver) bij de opwaartsen zit….Misschien op mijn kapitaal daar nog eens een (terug)blik ? Mogelijks zijn de edele inkoop kansen hier nogo ?
Over goud gaan we geen uitspraken doen, want de koers van goud weerstaat alle logica.
Variante op strategie 1. Piet is dit keer alert en neemt een verlies van 10% en stapt uit om zijn winst veilig te stellen. Zo heeft hij van zijn 61.300 euro nog 55.170 euro over. Zodra het herstel begint, stapt hij terug in en na 3 jaar eindigt zijn belegging 67% hoger op 92.134 euro. Piet haalt nu 10,72% op jaarbasis. Jan haalde met zijn c(r)ash strategie ca. 9,5%.
Ja, maar neem als voorbeeld 2015, begin 2016. Dan had Piet al drie momenten gehad waar hij moest uitstappen. Een correctie van 10% is iets dat toch wel vrij frequent voorkomt als je een dynamische belegging hebt. En zelden is dat de aanzet tot een echte crash.
En dan zit Piet met het dilemma, hij wil immers geen jarenlang cash aanhouden.
Als je dan toch dynamische profiel aanmeet met stop los dan is de strategie van de vriend van AF misschien een betere. Ook op een andere fora kwam deze ter sprake; winst nemen bij 20% stijging. Dit is ook een systeem om cash op te bouwen…maar dan eerder bij sector fondsen of andere dynamische producten …. Je moet op één of andere manier jezelf de discipline opleggen om bij stijgende markten winst te nemen en deze bij dalende markten te herinvesteren. Natuurlijk kan je dit overlaten aan een fondsbeheerder dei dit doet voor jouw; en dan krijg je een afgevlakte curve, en orakelt men dat de beheerder het niet meer kan.
Als je een Keyplan hebt, dan is uitstappen bij een correctie van x% niet echt een optie, tenzij je je Keyplan verkoopt en ook met de kosten zit. Is het bij een crash (maar ja, hoe weet je dat in ’t begin ?) een optie om bv. 100% voor een cashfonds te gaan dmv herbalancering, en daarna, via de zelfde manier alles terug op te bouwen ?
Dat is in mijn opinie dan ook de enige bestaansreden van het cashfonds in een Keyplan. Ik veronderstel toch dat dit er nog altijd in zit.
Het zit er inderdaad nog in. ’t Is in alle geval een geruststelling dat ik juist zit met mijn strategie 😉
Later nog meer, maar volgens de analisten (gisteren gesproken) van Candriam zijn er absoluut nog geen tekenen van een mogelijke crash. Integendeel, zij overwegen zelfs aandelen.
Momenteel zit ik in een transitiefase : mijn Keyplan ombouwen van veel mixerfondsen naar aandelenfondsen en instappen in de mixer bij MD. En zo kwam de vraag bovendrijven : Wat als? Want als je volledig in aandelenfondsen zit, is de kans op grote dalingen bij een ev. crash reëel. Zodoende was ik dus op zoek naar een uitwijkstrategie, om het geïnvesteerde bedrag toch min of meer veilig te stellen mocht er zich vroeg of laat een crash voordoen. Weten dat die uitwijkmogelijkheid er is, zorgt voor gemoedsrust.
Wat bedoel je met ‘cashfonds’? Een fonds dat alleen in munten belegt? Voorbeeld mss?
Op Morningstar hebben die fondsen categorie “Geldmarkt”, bv. Amundi Cash EUR.
In essentie zegt de naam alles. En het rendement is vrijwel nul.
Je dient maar eens te gaan kijken in de screenings want er zitten twee cashfondsen in de lijst: Amundi Cash en BNP Tresorie. Dan krijg je een idee wat zo’n fonds doet.
de uitleg hierboven gaat er vanuit dat spaarboekjes veilig zijn, maar geldt deze premisse wel nog? -er is quasi geen rente meer en in ieder geval minder dan inflatie, dus je verliest geld; -er is zelfs risico van komende negatieve rente; -er is risico van de beruchte “10 % afroming” van kapitaal bij iedereen; -er is risico van ineenstorting van de EURO; mij geeft een spaarboekje helemaal geen gerust gevoel meer
Er is ook risico op een grote meteoriet die de mensheid uitwist 🙂
Een goede spreiding van spaargeld over meerdere banken is iets wat we altijd al aanbevolen hebben.
Theorie, maar wie weet wanneer hij dood gaat? Zo ook de beurs en strategieën! Van Rossem destijds wist het zogezegd!
Iedere mens lijdt aan twee problemen:ofwel sterft hij te vroeg, ofwel sterft hij te laat. Niemand sterft juist op tijd.
Moet een goed mixfonds in feite een total return visie hebben, waarbij zoals in artikel vermeld je het aan de fondsbeheerders overlaat om te herbeleggen naargelang de omstandigheden. Een stuk vermogensbeheer zeg maar. Beleg zelf al zo’n 15 jaar met goed rendement (iets meer dan 11% per jaar sinds 2002) en voor mij is dat gemak de meerwaarde om in een fonds te stappen in plaats van het zelf te blijven doen. Alleen valt mij op dat de meeste mixfondsen toch in grote lijn de brede marktkoers volgen, weliswaar afgezwakt. Dus dat er niet veel zijn waarvan de NIW curve een eigen parcours aflegt.
Ik vind ook dat Mixfondsen een total return visie moeten hebben.
De praktijk toont echter aan dat het moeilijk is om te ontsnappen aan de wetten van de zwaartekracht en grafieken van fondsen hebben zo ongeveer allemaal dezelfde vorm.
Toch slagen de beste mixfondsen er in om die total return tot uiting te brengen. We zien dat bv. als je naar de MKQ scores van het mixerfonds kijkt. Die fondsen slagen er in om een betere rendement/risico verhouding neer te zetten dan een gemiddeld fonds en is dat vooral omdat ze er in slagen om dat risico onder controle te houden.
Een eigen parcours kan je alleen krijgen als je zou gaan voor één visie. Maar één visie of één aandeel betekent ook erop of eronder. Dat durft geen enkele fondsbeheerder aan vermits het 50% kans op zelfmoord betekent. Daarom gaat men diversifiëren of spreiden om stabiliteit en minder risico te krijgen: spreiden betekent meer en meer neigen naar de marktkoersen. Bovendien is het opmerkelijk dat na 2008 er meer en meer correlatie is tussen vastrentend (obligaties) en aandelen.
Allemaal wel en goed maar mijn probleem blijft altijd dat de beheerders van mixfondsen +/- 2% beheerskosten nemen op cash die amper 0,5% opbrengt en zoals u zegt kan dat jaren duren dus ook tot verlies leiden tegenover een spaarboekje.
Dat maakt niet uit, zolang de mixfondsen die cash maar nuttig kunnen inzetten wanneer er zich opportuniteiten voordoen.
Zij kunnen daar veel beter op in spelen dan de doorsnee huisvader-belegger die dat allemaal niet zo van dicht bij opvolgt. De cash strategie van mixfondsen zal waarschijnlijk ook de kleinere oppportuniteiten meepikken, zoals de recente correctie.
Altijd boeiend leesvoer. Mijn strategie: Een tracker op de wereldindex (Think, Vanguard) met een permanente stop-loss bij een verlies van 8%. Zo stel je je winst (gedeeltelijk) veilig, slaap je rustig en kun je bij een eventuele crash goedkoop opnieuw beginnen.
Doordenker: je stop-loss is het afgelopen jaar al twee keer doorbroken. Dus daar sta je dan … terug met allemaal cash en op -8%. Wat dan?
Niet helemaal waar. Uiteraard staat de stop-loss niet vast, maar wordt die bijgesteld als de tracker gestegen is, zodat een deel van de winst wordt veilig gesteld. Of zie ik dit verkeerd?
Ja, en toch ben je vorig jaar in augustus doorheen je stop loss gegaan, en nog eens in december en nog eens in februari.
Telkens een moment dat je dus alles zou verkocht hebben en dat je cash in handen had. Maar wat had je dan gedaan?
Hoe bouwde Carmignac zijn imago op? Niet omdat hij elk jaar zo’n hoge winsten kon uitdelen. Voor het grootste gedeelte omdat hij 2008 break even kon afsluiten.
Het verhaal gaat nog verder. Zoals algemeen geweten had Jantjes vader drie zoons; Pief, Paf en …. 😉
Pief die ging naar een grootbank en daar gaf men het advies om in een product te gaan dat kapitaals beschermend werkt…en nu obligaties het niet meer (zouden) doen krijgt hij de raad om dynamischer te kiezen. Hij stapt in het vroege voorjaar van 2015 (en betaald een fikse instapkost) de markt corrigeerd hij verliest en bij -10% tov het vorige ijkpunt gaat het product in Cash. Hij staat op pakweg -15% en betaald op zijn cash 2% lopende kosten. De grootbank troost hem; bij een echte crash zou hij immers maar 15% hebben verloren ipv 40%. En ten gepaste tijde (reset binnen een jaar) gaan ze met de centen van Pief weer naar de beurs. Ondertussen is de correctie bezig.
Paf die was behoudsgezinder en rekende uit dat met de reset hij toch meer dan 10% kan verliezen op de dynamische formule en koos dus voor de formule waarbij hij max 5% kan “verliezen” Hij stapte een jaartje vroeger in…en zit nu ook al een tijd in cash tegen een kostprijs van 2% per jaar.
Wie beweert er dat de banken geen negatieve rente aanrekenen op spaargeld ?
© 2012 - 2020 MijnKapitaal.be
