Hier de visie van Sean Taylor, Chief Investment Officer, APAC Head of Emerging Markets Equity voor DWS werkzaam in Hong Kong.
Info terloops: APAC is een acroniem voor Asia-Pacific
1° Macro: de groei en de Aziatische handel zijn erg stevig.
2° De winsten laten voor het tweede jaar een positieve trend optekenen.
3° Ten opzichte van de “Ontwikkelde Markten (Developed Markets)” zijn de waarderingen van de aandelen aantrekkelijk.
4° Instroom fondsen was sterk in 2017 en bij de start in 2018. ( MK: Daar kom ik op terug.)
5° Meer en meer worden de interne markten actief in eigen land met een voorkeur voor aandelen en minder Vastrentend (Fixed Income).
1° De normalisatie van de Amerikaanse rente als die in schokken zou verlopen.
2° De waardering van de US dollar die momenteel als positief wordt ervaren.
3° De onzekere handelspolitiek van de VS en sommige regionale politieke gegevens (Spanje en Italië, in mindere mate Brexit, verzwakken de euro).
Emerging Markets wordt Asean 5 en Emerging Markets:
Op de grafiek kan je duidelijk zien dat de APAC-landen de index voortstuwen.
De leiders hebben ingezien dat ze het roer drastisch moesten omgooien na de crisis van 2008. Dat ging niet over één nacht, maar die ingrepen beginnen nu hun vruchten af te werpen.
In China pakt Xi Jinping de corruptie stevig aan. Dat verbetert de Corporate Governance en daar wordt vooral het land beter van. De interne consumptie groeit en de Chinezen (oa pensioenfondsen) beginnen in China te kopen. Bevestiging van “levenslange” macht geeft hem nog meer de kans om zijn plannen uit te voeren. Eénkindpolitiek wordt afgeschaft.
In India tracht Nahrenda Mohdi de bureaucratie en corruptie te verminderen. De decentralisatie zet de Federale Staten in competitie. De invoering van een éénvormig belastingsysteem in de plaats van een inefficient gelaagd systeem verlaagt de belastingdruk en verhoogt de inkomsten.
Indonesië stopt de inflatie door een meer voorzichtige fiscale politiek. Men voert infrastructuurwerken uit die de basis moeten leggen voor verdere uitbouw door private investeerders.
De Filipijnen implementeren een vrij uniek systeem van PPS (Publiek/private partnerships) dat nog werd opgestart door Aquino. Ook wordt er een meer efficient belastingsysteem ingevoerd.
Zuid-Korea beperkt het aantal familiale conglomeraten (“Chaebols”). Het vermindert de overcapaciteit van de staalindustrie en de scheepsbouw en focust de industrie op High Quality Services.
Ondanks de lage werkloosheid wordt de arbeidsmarkt hervormt omdat jongeren nog steeds moeilijk een baan vinden. Men faciliteert nieuwe technologieën op zoek naar nieuwe groei.
Ik heb reeds geschreven dat er in 2017 en begin 2018 een fikse instroom was van kapitaal in de Emerging Markets, met wel degelijk een dip in april 2018. Het blijkt dat het niet zozeer de schuldenberg (de schuldratio) is die een land pijn doet, maar vooral de oorsprong van de financiering van die schuld.
Landen die een beroep moeten doen op buitenlandse investeerders (denk maar aan Spanje en Italië, Turkije, zelfs Rusland…) hebben veel meer moeilijkheden dan landen die hun financiering in eigen land kunnen rond krijgen. Denk in dat geval maar aan België, dat ondanks zijn torenhoge schuld, niet in één adem wordt genoemd met Spanje en Italië. De Belgen financieren de Belgische staatsschuld met hun enorme bergen deposito’s. Als ondernemingen (pensioenfondsen…) en burgers geen vertrouwen stellen in hun eigen munt dan gaan zij hun spaargeld in het buitenland plaatsen en zetten daardoor hun eigen munt nog meer onder druk: voorbeelden legio. Buitenlandse investeerders kijken niet zozeer naar het land, maar vooral naar de munt waarmee ze met het minste risico het hoogste rendement kunnen halen. Met één druk op “Enter” springen zij desgevallend van de ene munt naar de andere. Je merkt aan de Belgen dat zij, ondanks een erg lage vergoeding, toch blijven sparen in België.
Vandaag las ik op de site van de Tijd dat er een uitstroom van kapitaal uit de emerging markets werd genoteerd van iets meer dan 12 miljard USD. Te wijten aan diverse gebeurtenissen: financiële problemen in Argentinië en Turkije, de staking van de vrachtwagenchauffeurs in Brazilië, onrust over de Amerikaanse importbeperkingen en politieke onzekerheid in Spanje en Portugal. Alhoewel misschien een tegenstrijdige titel bevestigt dit de stelling.
Misschien een idee om wat selectiever te werk te gaan bij de aanschaf van alternatieve beleggingen. De toekomst zal het uitwijzen…
Ik ben meer dan 30 jaar werkzaam geweest in de financiële sector. Toen ik in 1991 mee aan de wieg stond van de Tak 23 had de fondsenvirus me al snel te pakken. John Bogle stelt dat 94% van de fondsen op de lange termijn hun benchmark op de lange termijn niet konden verslaan. Voor mij was dat een uitdaging om op zoek te gaan naar die andere 6%.
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Er is zeker een uitstroom. Het volgende citaat uit de internationale pers zegt voldoende.
[ citaat verwijderd wegens schending copyright – graag in het vervolg parafraseren aub – de redactie ]
© 2012 - 2020 MijnKapitaal.be
