Ik ben er bijna zeker van dat je vandaag vrij veel poppen, maskers en allerlei prullaria gaat zien die eigenlijk de bedoeling hebben om je bang te maken. Of dat lukt, is maar de vraag.

Anthony Doyle, Hoofd Investeringen van het Team Fixed Income van M&G bracht 5 grafieken samen die wel eens echt angstaanjagend zouden kunnen zijn.

Schuld is een beest dat je niet kunt temmen:

In de G20 ontwikkelde economieën is de schuldratio de voorbije jaren opgelopen tot meer dan 260% van het bbp, of een bedrag van 135 biljoen dollar. Overheden, bedrijven en gezinnen hebben nog nooit zo boven hun stand geleefd. Om die reden is de rente in de ontwikkelde economieën zo laag en zal die vermoedelijk niet meer tot het niveau van voor de financiële crisis van 2008 terugkeren. Beleggers zullen dus meer risico moeten nemen om een positief rendement te behalen.

De QE van de ECB heeft de markt voor overheidsobligatie’s ondersteund:

Het opkoopprogramma van euro-obligaties is momenteel zevenmaal groter dan de netto emissie van obligaties. Het is dus niet te verwonderen dat het rendement gedaald is. Maar wat gebeurt er als de ECB de kraan probeert toe te draaien ?

Gisteren besliste Mario Draghi om de maatregelen nog wat te verlengen: durft hij wel stoppen met deze “ondersteunende” maatregelen ?

De beleggers hebben oplossingen gezocht in meer risicovolle activa:

Volgens het IMF is sinds 2010 om en bij de 260 miljard dollar geïnvesteerd in obligaties van opkomende markten.  Een bedreiging voor beleggingen in meer risicovolle activa, zoals high yield of opkomende markten, is wanneer beleggers risico’s beginnen te mijden of als er zich een externe schok voordoet (zoals de instorting van de olieprijs in 2014). Als de beleggers naar de uitgang hollen, dan kan dit de verkoop van meer risicovolle en minder liquide activa in open-ended fondsen op gang brengen, wat een substantiële prijsdaling zou veroorzaken. De zeer geleidelijke normalisering van het monetaire beleid zou deze risico’s nog kunnen versterken, omdat een voortdurend lage volatiliteit en laag rendement de beleggers aanspoort om hun risicoblootstelling, rentegevoeligheid en schulden verder te verhogen

Ondanks de lage werkloosheid stijgen de lonen niet en blijft de productiviteit ondermaats:

 Dit is een probleem, omdat stijgende lonen de productiekosten verhogen, wat resulteert in een hogere inflatie. Centrale bankiers zoals Mario Draghi en Haruhiko Kuroda hebben de vakbonden zelfs opgeroepen om hun looneisen te verhogen. Maar door een steeds kleiner vertegenwoordiging en ledenaantal van de vakbonden, in combinatie een daling van de werknemersbescherming, bevinden werknemers zich in een zwakkere positie om hogere lonen te eisen. Ze zien zich geconfronteerd met een daling van de reële lonen. Dit is het geval in het VK, waar de arbeidskost en de inflatie met respectievelijk 16% en 25% gestegen zijn sinds 2008.

Last but not least is er ook nog de Brexit:

De onderhandelingen tussen de EU en het VK schieten niet op. Tenzij er in maart 2019 een overeenkomst bereikt wordt, moet het VK handelsovereenkomsten met de meerderheid van zijn huidige handelspartners beginnen onderhandelen. Een hele uitdaging, want dergelijke onderhandelingen kunnen jaren duren. Sommige sectoren en bedrijven kunnen dan geconfronteerd worden met een meer beperkte toegang tot de Europese markt, wat op korte termijn een belangrijke rem kan zetten op de economische groei van het VK.

Om je een voorbeeld te geven: Aan de afsluiting van het CETA-verdrag met Canada is 16 jaar onderhandelingen vooraf gegaan en dat verdrag is lang niet zo ingrijpend.

Happy Halloween