Volgens Christophe Donay, Hoofd strategie en lid van het Investeringscomité van Pictet Wealth Management, was 2018 het jaar van de uitersten, het beste en het slechtste ! Dit heb ik in mijn 30 jarige loopbaan nog nooit meegemaakt.
Het beste want het liet de hoogste groeicijfers optekenen sinds 2009. Het BNP van de USA groeit met 4% en dat van Europa met zo’n 2%. De Inflatie beloopt zo’n 2%, de doelstelling van de centrale banken = comfortabel.
Het slechtste want meer dan 60% van de aandelen is dit jaar in waarde gedaald.
A° Fiscale maatregelen: de verlaging van de belasting in de V.S. en de gunstmaatregelen om kapitaal uit het buitenland terug te brengen. Dit heeft niet geleid tot nieuwe (en duurzame) investeringen, maar tot inkopen van eigen aandelen. De economie heeft daar niet van geprofiteerd, enkel de aandeelhouders en alzo de beurskoersen.
De inflatie bleef uitzonderlijk comfortabel rond de 2%.
B° Een instabiele politiek en een opkomend populisme. Daarover verder meer.
C° Die instabiele politiek zorgde voor een instabiele geopolitiek doordat elk land op zoek gaat naar eigen “voordelen” en de samenwerking op de achtergrond raakt. “Ca c’est du jamais vu” en duurt ook veel langer dan normaal: denk maar aan de Ruslandcrisis van enkele jaren geleden die na twee maanden van de baan was. Ik kan nog zo ettelijke voorbeelden opgeven van crisissen die na enkele weken opgelost leken.
Die komen met de boodschap: “ik heb naar jullie geluisterd en ik ga er iets aan doen“. Donald Trump: “ I make America great again“. Bij de mensen die hun job teloor hebben zien gaan, is dat woord “again” veel belangrijker, dan de reactie van de tegenpartij: America is already great…
Eén ding hebben al die populisten gemeen: het is altijd de schuld van de anderen.
V.S.: Europa, Canada en Latijns Amerika, en vooral China, profiteren van ons. De immigranten zijn booswichten die van onze arbeid komen profiteren.
Groot Brittannië: Europa wil ons in een keurslijf dwingen dat ons niet laat profiteren van onze eigen kracht.
Italië: Europa wil ons dwingen om nog meer te besparen.
Vele andere landen zien een bedreiging in de immigratie.
Al die belemmeringen op samenwerkingen in een vrije markt en stopzetten van uitwisselingen van ideeën leiden tot ongewone maatregelen zoals handelsoorlogen en meer autocratie. De inflatie stijgt door de invoertaksen en daar worden die eigen kiezers het slachtoffer van. Eén van de beste economische jaren leidt tot meer risicopremie zodat de markten negatief evolueren.
Door die politiek wordt het monetaire beleid eerder restrictief. De BCE spreekt dikwijls over “misschien” en “als” en China remt af zodat de groei mindert. Gevolg: meer budgetten komen in het gedrang.
Trump beschuldigde China van het onevenwicht op de handelsbalans (=Amerika koopt meer aan in China, dan dat China aankoopt in Amerika). Sinds Trump invoertaksen heft op Chinese producten, zijn die wel duurder geworden in de V.S., maar blijkt China nu nog veel minder aan te kopen. Een aantal Amerikaans bedrijven zijn daar het slachtoffer van.
Gaat Trump dan niet meer herverkozen worden ?
De volgende presidentsverkiezingen komen er pas aan binnen twee jaar en op zo’n periode kan er nog heel wat gebeuren. Bovendien denk ik dat hij zijn uitvlucht al in de maak heeft: de beurzen deden het opperbest tot oktober 2018 en kregen dan klappen. Dat was net op hetzelfde moment dat de democraten weer mee aan de macht kwamen via de “midterms”…
Wat met Climate Change ?
“Ik ga me niet uitspreken over het feit dat de aarde opwarmt of niet opwarmt en ook niet of we daar al of niet iets kunnen aan doen. Ik ben geen specialist terzake. Wat ik wel weet: als de opwarming zich zou doorzetten en de zeespiegel stijgt, dan wordt het probleem met vluchtelingen minstens 10 keer groter dan nu. Men kan zich alvast maar beter beraden.
Zijn we aan het einde van de cyclus belandt ?
Een cyclus heeft nooit een einde. Een cyclus zakt in mekaar door de excessen die ontstaan…
Moeten we dan al ons geld maar in de kluis stoppen ?
NON, we moeten wel tactisch handelen, regelmatig bijstellen en profiteren van alle mogelijke opportuniteiten.
Bij PICTET bouwen wij momenteel onze positie’s op in aandelen van de groeilanden. We kiezen voor bedrijven met een voorspelbare winstgroei waarbij hun marge niet onder druk staat van de concurrentie en die vooral weinig schulden meedragen.
Midden 2018 zijn we gestart met tactische aanpassingen door ons in te dekken tegen dalende koersen en het afbouwen van het gewicht van risicovollere aandelen en obligaties,
Ik heb geprobeerd de woordenwaterval van Christophe Donay zo getrouw mogelijk te noteren en aan jou door te geven. Een persoonlijke wending is daarbij nooit uit te sluiten, mijn excuses daarvoor als dat het geval zou zijn. In ieder geval kon onze contactpersoon nog uren doorgaan.
Δ
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Van dezelfde fondsenbeheerder Pictet : Risicovolle beleggingen hebben erg goed gepresteerd sinds 2009, maar het aankomende jaar ziet er minder rooskleurig uit, aldus Pictet AM in zijn beleggingsvisie 2019. Het einde van de monetaire stimulering in een groot deel van de wereld, de wegebbende effecten van de budgettaire impuls in de VS, onzekerheid over Italië en de Brexit, én de handelsspanningen tussen de VS en China doen zich voelen.
Daarnaast zullen de aandelenbeurzen volgens Pictet last krijgen van vertragende economische groei en een aantasting van de winstmarges, tengevolge van hogere loon- en rentekosten.
Outperformer cash Is het daarom slim om meer in obligaties te zitten? Niet helemaal. Volgens Pictet zijn zowel investment- als speculative grade obligaties kwetsbaar voor een correctie. Het zou Pictet niet verbazen als cash volgens jaar de best presterende beleggingscategorie wordt.
© 2012 - 2022 MijnKapitaal.be
