Volgens Neil Dwane, Global Strategist bij Allianz Global Investors, moeten de beleggers volgen als Trump aan de (handels)knoppen draait.
Naarmate de Amerikaanse president Donald Trump het handelsconflict oppookt en meer vergeldingsmaatregelen afkondigt, komen beleggers steeds meer op onbekend terrein. Toch moeten ze de situatie goed blijven volgen. De wereldhandel is tenslotte goed voor meer dan een derde van het wereldwijde BBP.
Met zijn woorden en daden heeft president Trump de wereldhandel op zijn kop gezet. Hoewel hij de WTO-regels niet flagrant heeft overtreden, riep hij toch de nationale veiligheid van de VS in om de zogenaamd oneerlijke handelspraktijken van andere landen aan te pakken. Een van de redenen waarom president Trump zich zo intensief met de internationale handel inlaat, is dat het een politieke goudmijn lijkt. Met handelskwesties kan hij scoren in de opiniepeilingen, en aangezien de Amerikaanse tussentijdse verkiezingen naderen, kunnen we meer handelsconflicten in de kranten verwachten. Toch zal het voor Trump niet eenvoudig zijn om nog voor de verkiezingen van 2020 vooruitgang te boeken, vooral omdat het decennia heeft geduurd om de huidige status quo op te bouwen. Bij nieuwe onderhandelingen over handelsovereenkomsten, verwachten we dat de VS vaker op bilaterale akkoorden zullen aansturen dan op multilaterale. President Trump denkt dat bilaterale handelsovereenkomsten de grootste kortingen en meest gunstige voorwaarden voor de VS opleveren. De Amerikaanse president heeft ook een nieuw en nogal buitengewoon wapen bedacht: hij richt zijn kritiek op bepaalde bedrijven in plaats van alleen op individuen of op staten. Denk bijvoorbeeld aan de Russische aluminiumproducent Rusal of de Chinese mobiele telefoonmaker ZTE. Gezien de potentieel enorme marktimplicaties van Trumps tirades, blijven veel bedrijven graag onder zijn radar. Hoe zullen de VS de strijd met China aangaan? Als de spanningen toenemen, zullen president Trump en zijn regering hun aandacht op China blijven richten – meer bepaald op Chinese toegang tot Amerikaanse technologie. De financiële markten hebben inmiddels veel aandacht voor de spanningen tussen de twee grootste economieën ter wereld, vooral omdat ze worden geleid door twee mannen die niet meteen bekend staan om snel toe te geven. Dit verhoogt het risico dat een of beide partijen een ernstige fout begaan – met een handelsrelatie van USD 1 biljoen op het spel. China zal het moeilijk hebben om het enorme onbalans in de handel met de VS aan te pakken. De VS voeren immers maar weinig uit naar China – precies waar president Trump op hamert. Maar de stugge onderhandelingspositie van de VS is niet vanzelfsprekend. China is volledig geïntegreerd in de mondiale toeleveringsketen van consumentenartikelen en industriële producten, waarvan de Amerikaanse consument de grootste afnemer is. President Trump moet dus een evenwicht vinden tussen de agressie tegenover China, en de belangen van de consumenten die op hem stemmen. Voor China – evenals voor Rusland en enkele andere landen – was de nieuwe focus van president Trump op het beperken van de toegang tot Amerikaanse technologie een wake-up call. Chinese bedrijven moeten nu hun eigen besturingssystemen en broncodes ontwikkelen om verdere risico’s voor hun bedrijven te beperken. Aangezien de technologiesector meer dan 30% van de Amerikaanse en Aziatische indices vertegenwoordigt, kan dit uitdraaien op een ernstige marktverstoring. Misschien moeten leveranciers in Singapore, Taiwan en Zuid-Korea straks kiezen aan welk land ze willen leveren: de VS of China.
Volgens Trump heeft de wereld vele jaren van de VS geprofiteerd. Nu hij China en Rusland onder vuur heeft genomen, richt hij zijn vizier straks misschien op Duitsland, een andere belangrijke exporteur. Tegelijkertijd kunnen China, de Europese Unie (EU), Canada en andere landen de handen in elkaar slaan, bijvoorbeeld via het Trans-Pacific Partnership of een andere handelsovereenkomst, om zo de importtarieven voor elkaar te verlagen en de VS uit te sluiten. Deze scenario’s lijken misschien vergezocht, maar gezien hun ernstige implicaties kunnen beleggers er maar beter rekening mee houden. Tegelijk zadelt de Brexit Europa en het VK mogelijk met een eigen handelsoorlog op. De Brexit kan de economische motor van de EU doen sputteren. Dit zou zowel Duitsland schaden, de grootste exporteur ter wereld, als het Verenigd Koninkrijk – Europa’s grootste consument. Als de handelsoorlog escaleert, en vergelding in de plaats komt van reciprociteit, staan beleggers voor een hele reeks nieuwe uitdagingen. Vergeldingsmaatregelen kunnen onderhevig zijn aan de grillen van de politiek, gericht op specifieke sectoren, toeleveringsketens en consumenten. Vergeldingen zijn ook moeilijk in te schatten en kunnen het tegenovergestelde effect hebben. Denk bijvoorbeeld aan auto’s en auto-onderdelen – de grootste sector van verhandelde goederen – ter waarde van USD 1,3 biljoen. Een verstoring van de toeleveranciers kan de prijzen doen stijgen en de vraag van de consument verminderen, maar kan ook concurrentiekansen bieden aan de voorraadkant. China kan terugslaan door een deel van zijn USD 3 biljoen aan Amerikaanse staatsobligaties te verkopen of door zijn valuta sterk te devalueren. Beide scenario’s zijn evenwel onwaarschijnlijk, omdat China zijn markten wil openstellen en internationale geloofwaardigheid wil verwerven – en waar anders zou het land USD 3 biljoen kunnen parkeren? Toch heeft China munitie in handen: het kan zich richten op grote Amerikaanse bedrijven die zaken doen in China, zoals het een paar jaar geleden met Zuid-Korea deed.
1. Bereid u voor op het einde van NAFTA Het is goed mogelijk dat de VS zich terugtrekken uit de NAFTA, de Noord-Amerikaanse vrijhandelsovereenkomst, vooral omdat de Verenigde Staten mikken op nieuwe bilaterale overeenkomsten die grotere voordelen opleveren voor de VS. Een einde maken aan de NAFTA zou niet alleen goederen, maar ook de dienstensector beïnvloeden: financiën, technologie, banken en verzekeringsmaatschappijen kunnen er allemaal onder lijden. 2. Houd niet-tarifaire barrières in de gaten Terwijl de krantenkoppen het over importtarieven hebben, gebruiken de VS en veel andere landen ook andere, niet-tarifaire handelsbarrières om buitenlandse concurrentie te beperken. Steeds vaker moeten bijvoorbeeld ‘oorsprongsregels’ de gevolgen van oneerlijke handelsconcurrentie aanpakken. Als je rekening houdt met subsidies en staatssteun, naast belastingvermindering en de reddingsoperaties van de maakindustrie, is meer dan 55% van de handelsinterventies niet-tarifair. Beleggers moeten oog hebben voor deze details omdat ze de toekomst beïnvloeden van bedrijven. 3. Let op wisselkoersschommelingen Al decennia is de Amerikaanse dollar de reservemunt van de wereld, maar een groeiend aantal landen probeert zich te diversifiëren van de dollarstandaard. Deze evolutie kan versnellen naarmate handelsoorlogen zich verder ontwikkelen. Dit proces kan de munten doen schommelen van landen die de dollar verlaten, en het kan ook de VS onder druk om haar eigen tekorten te financieren door grotere besparingen en investeringen. 4. Let op de marges Over de hele wereld zijn bedrijven verstrikt geraakt in de maalstroom van handelsoorlogen, waarbij de politiek het wint van economisch gezond verstand. Marges komen onder druk doordat de productie wordt verplaatst, weg van de partners die ooit goedkoper en efficiënter produceerden. Als de grote Amerikaanse techbedrijven niet langer kunnen rekenen op arbeid en materiaal uit Azië, worden ze gedwongen om hun productiecapaciteit in de VS opnieuw op te bouwen, of moeten ze kiezen uit een steeds kortere lijst van bondgenoten. 5. Bescherm u tegen zelfgenoegzaamheid Het enthousiasme in de VS over de belastingverlaging en deregulering van president Trump heeft de markten zelfgenoegzaam gemaakt. De markten zijn weliswaar nerveus over het groeiende handelsconflict, maar ze lijken erop te rekenen dat het gezonde verstand de overhand krijgt, waardoor ze zich geen zorgen maken over de uiteindelijke uitkomst. Dit ondermijnt nu al bedrijven en investeringen.
Ik ben meer dan 30 jaar werkzaam geweest in de financiële sector. Toen ik in 1991 mee aan de wieg stond van de Tak 23 had de fondsenvirus me al snel te pakken. John Bogle stelt dat 94% van de fondsen op de lange termijn hun benchmark op de lange termijn niet konden verslaan. Voor mij was dat een uitdaging om op zoek te gaan naar die andere 6%.
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Sterke analyse van deze strategist van Allianz. Waar ziet hij nu concreet geografische en sectoriële opportuniteiten ? Of adviseert hij om meer liquiditeiten op te bouwen en de kat uit de boom te kijken of te diversifiëren in het kwadraat ? De valutaoorlog is al jaren aan de gang; iedereen wil de goedkoopste munt om te exporteren, ook de VS. (behalve als er hyperinflatie uitbreekt zoals in Zimbabwe, Venezuela, Argentinië, dan is het game over). Zie je een rode draad doorheen de verhalen van deze strategen, plotseling geven ze allemaal interviews (om hun producten in de kijker te zetten en/of naderend einde van de bull market ?)
© 2012 - 2020 MijnKapitaal.be