Heb je al eens een voorstelling van een fonds of tracker bijgewoond ? Of misschien heeft jouw raadgever of tussenpersoon jou misschien een fonds of tracker voorgesteld op dezelfde manier ? Op het einde van zo’n “seminar” stel ik me steeds vragen…
Als ik voor zo’n “presentatie” een draaiboek zou dienen samen te stellen dan zou die er ongeveer als volgt uitzien:
Meestal komt diegene die jou uitgenodigd heeft, of diegene die jou zo’n advies gaat geven, uiteraard aanzetten met een verwelkoming en gaat dan onmiddellijk over met de voorstelling van de spreker waarbij heel zijn curriculum vitae wordt overlopen met nadrukkelijke vermelding van al zijn behaalde diploma’s (zelfs die van jaren geleden) en met nauwkeurige cijfers over het aantal jaren dat hij actief was bij een aantal fondsenhuizen.
Erg belangrijk is het aantal jaar ervaring hij op de teller heeft staan en soms telt men alle actieve jaren van alle managers samen en dan krijgt men bijvoorbeeld een vermelding als “het team heeft 230 jaar ervaring in deze en gene regio of sector”.
De spreker komt je dan vertellen hoeveel miljoenen of miljarden men onder beheer heeft en die is daar -terecht waarschijnlijk- fier over.
Ook alle verworven awards, vermeldingen, bekroningen en noem maar op, komen aan bod.
Men weidt dan uit over de strategie die men volgt en sluit de zaak af met enkele practische voorbeelden van geslaagde investeringen. Vermits men meestal fondsen in de kijker zet die tijdens de voorbije periode een mooie prestatie hebben neergezet, mondt dat telkens uit in grafiek met een overtuigende stijging.
Ook de resultaten van het fonds zelf over YTD of van de laatste 3 en 5 jaar (als mogelijk) moeten de mensen, die geld willen beleggen, overtuigen. Vermits een prentje meer zegt dan duizend woorden, kan een grafiek daarbij niet ontbreken.
Op het moment dat het gaat over mogelijk te verwachten resultaten, wordt het “waziger”. Daar worden soms zaken verteld die niet helemaal correct zijn.
Heb je het ook al meegemaakt dat men een grafiek toont over de stijging van de Amerikaanse aandelen: De NY Dow Jones Industr of de NASDAQ. In vergelijking daarmee een Europese index om aan te tonen dat er daar een achterstand is die mogelijk gaat verkleind worden en alzo een “potentieel” biedt aan de beleggers.
Tijdens een bespreking van de economische en financiële vooruitzichten van Candriam door Anton Brender en Florence Pisani (eerstdaags over hun marktvisie meer) kreeg ik echter een grafiek te zien die een totaal ander licht laat schijnen over die stijging van de Amerikaanse beurzen. De grafiek hiernaast geeft weer wat de Amerikaanse ondernemingen deden met hun winst.
Als men uit een stijging van de beurswaarde concludeert dat de economie goed draait, dan krijgt men hier wel een ander beeld. Met de winst investeerden ze immers niet, integendeel zelfs, de investeringen verminderen. De grotere winsten (belastingvermindering door Trump?) werden aangewend om hogere dividenden uit te keren en vooral om eigen aandelen in te kopen en daarna te vernietigen: door het feit dat de winst daarna over minder aandelen dient verdeeld te worden, krijg je sowieso een hogere waarde van de aandelen.
Nadrukkelijk verplicht door de FSMA: een controle-orgaan “om de belegger te beschermen” bestaande uit mensen die daar aangeworven zijn op basis van hun diploma en verworven kennis, een politieke benoeming niet te na gesproken.
Dat resulteert in een opmerking, al of niet uitgesproken of terug te vinden achteraan de documenten -soms zelfs op elke bladzijde- dat cijfers of resultaten uit het verleden geen enkele garantie…
Ik vraag mij dan telkens af waarom er dan in hoofdzaak over het verleden werd gesproken?
En als jij er dan toch rotsvast van overtuigd bent dat cijfers uit het verleden (die wij wel op een unieke manier berekenen) geen enkele link hebben naar de toekomst, dan moet jij je toch eens de vraag stellen waarom jij zoveel inspanningen geleverd hebt om aan een diploma te geraken met een vermeldenswaardige graad en waarom je die dan fier hebt getoond bij je sollicitaties?
Onze screenings proberen jou een zicht te geven over de mogelijke prestaties en tonen ook vrij duidelijk de eraan verbonden risico’s. Je kan die screenings afwimpelen zonder ze te bekijken door die doodslager dat “cijfers uit het verleden…”. Diegenen die ze wel bekeken hebben, weten hun waarde al wel in te schatten.
Ik vermoed dat de opmerking klopt voor aandelen. Vermoedelijk heeft men dat klakkeloos doorgetrokken naar de fondsen en.. daar wringt het schoentje waarschijnlijk.
Staalharde garanties kunnen wij echter niet geven want zoals je weet, bezitten wij ook geen glazen bol. Toch gene die werkt…
Ik ben meer dan 30 jaar werkzaam geweest in de financiële sector. Toen ik in 1991 mee aan de wieg stond van de Tak 23 had de fondsenvirus me al snel te pakken. John Bogle stelt dat 94% van de fondsen op de lange termijn hun benchmark op de lange termijn niet konden verslaan. Voor mij was dat een uitdaging om op zoek te gaan naar die andere 6%.
Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.
Enkele minuten geleden hoorde ik op de radio volgende publiciteit: de bank met de meeste ervaring: Bank … sinds 1747. Alle documenten die zij aan de klanten geven, dragen het (verplichte) opschrift: “cijfers uit het verleden….”
Deze reflex van de bedrijven om de dividenden te verhogen en aandelen in te kopen is een heel goede reflex vanuit het standpunt van het management als die geen goede investeringsmogelijkheden zien.
Immers ipv van dure overnames te doen die het rendement van het ingezette kapitaal niet zullen verhogen, kan men beter het overtollige geld laten terugvloeien naar de aandeelhouders in de vorm van buy backs en dividenden. Dit zal de return voor de aandeelhouders (dus de fondsen waarin wij investeren) verhogen.
We hebben genoeg megalomane CEOs aan het werk gezien die veel waarde vernietigd hebben door dure overnames te doen waar geen voldoende rendement uit gekomen is.
We leven nu eenmaal in een tijd waarin de groei van het wereld-BNP vertraagd. Dit betekent dat we minder capaciteitsverhogingen nodig hebben in de industrie, dus zijn er minder investeringsmogelijkheden.
Ook de nieuwe interneteconomie is minder kapitaalsintensief, zodat ook daar minder investeringen moeten gebeuren om een grote cash flow te genereren.
De evolutie naar minder investeringen is logisch en vloeit voor uit het feit dat dienstenbedrijven minder kapitaalintensief zijn dan produktiebedrijven.
© 2012 - 2020 MijnKapitaal.be
