Overdrijven de media nu niet een beetje ?

Als we de media op de voet volgen dan gaat de beslissing van één man ons binnen de kortste keren in de afgrond doen rijden. Ik wil zeker de invloed van de president van de VS niet onderschatten, maar de overgrote massa volgt dat nieuws niet zo nauwgezet op en gaat vandaag net zo aan de slag als op vrijdag van vorige week. De media zijn natuurlijk in opperste staat van alarm en kunnen daar bladzijden en uren over doordrammen. Het laatste oordeel is niet zo ver meer en we worden er allemaal slechter van. Nog een voorbeeld: Op het ogenblik dat ik vorige week naar Brussel reed om te luisteren naar de vooruitzichten van Anton Brenner en Florence Pisani (Candriam) had de president van Italie, Sergio Matterelli, de voorgestelde nieuwe regering verworpen. Hij had Carlo Cottarelli opdracht gegeven een zakenkabinet te vormen. Collega’s die de vergaderzaal binnen kwamen, lanceerden al bij de handdruk van Anton Brenner de vraag:”Quid Italie?”. Toen ik opmerkte dat men enkele minuten eerder in het radionieuws van 11 uur vermeld had dat Guiseppe Conte toch een regering ging vormen, doken zowel Anton als Florence op hun smartphone om te kijken wat er juist gezegd en beslist was. De presentatie kon beginnen. Nu ik hier enkele dagen later (op zondag) mijn verslag zit te tokkelen, is Italië het vermelden niet meer waard in het Tv-nieuws. Zouden de problemen al opgelost zijn?

Anton Brenner: “Als we Italië en de onvoorspelbaarheid van Trump even buiten beschouwing laten, dan doet de wereldeconomie het op dit ogenblik vrij goed”

Zoals in 2017 blijft de wereldwijde groei fors aantrekken zodat ze dit jaar op 4% moeten uitkomen. De landen die grondstoffen uitvoeren, profiteren van de stabilisering van de prijzen en de olieprijzen zitten in de lift. In China slaagden de autoriteiten erin om de schuldgroei in de private sector een halt tot te roepen. De economie zelf lijdt daar niet zwaar onder. Het onzekere internationale klimaat zou de groei wat kunnen beperken. Als de spanningen niet echt escaleren of de olieprijzen doorstijgen, zou de groei op peil moeten blijven. Petroleum, één van de triggers van de inflatie, zorgt niet voor bijkomende prijsdruk. De productiebeperkingen van de OPEC doen de prijzen iets stijgen, maar niets weerhoudt die landen om weer meer olie op te pompen.

De Verenigde Staten tussen stimulus en onzekerheden

De productieve investeringen zitten in de lift en de consumptie blijft ondersteund door de dynamische banengroei. Na een appelflauwte in het 1ste kwartaal, zijn de kleinhandelsverkopen in april weer gestegen. Anton Brender, hoofdeconoom Candriam: de toename van de overheidsuitgaven gekoppeld aan de stemming over de begroting van 2018 zal van haar kant een grotere invloed uitoefenen op de groei. Indien de geopolitieke onzekerheden en de handelsspanningen het vertrouwen niet aantasten, zou de groei in 2018 in de buurt van 3% moeten uitkomen. Om elk risico van “inflatiepaniek” in de kiem te smoren, zal de FED haar beleid verder normaliseren en normaal gezien, dit jaar nog drie maal de beleidsrente optrekken.

Eurozone: de groei blijft overeind… de onzekerheid neemt toe !

Florence Pisani, hoof economische research Candriam: de groei in de eurozone vertraagde in het eerste kwartaal, maar we verwachten geen slabakkende groei. De exportorders blijven positief en het herstel van de bedrijfsinvesteringen zet zich door. Met een olieprijs die stabiliseert rond 75 dollar, zou het bbp in 2018 met 2,4% moeten groeien. Zowat het cijfer van 2017. Alhoewel de groei erg solide is, staat dit in schril contrast met de toenemende verschillen binnen de eurozone. Sinds 2006 zien we verschillen optreden als we de groei bekijken per hoofd van de bevolking. Deze verschillen geven aanleiding tot fel uiteenlopende tewerkstellingspercentages… maar ook tot armoedepercentages. Die hebben sinds de crisis overal de neiging om toe te nemen, vooral in de Zuid-Europese landen. De steun van de bevolking voor het Europese monetaire project kan er alleen maar door in het gedrang komen, zoals we reeds zien in Italië.  Italiaanse obligaties raden ze ten stelligste af als je geen verrassingen wil krijgen.

Een extra:

Zopas is er een boek verschenen van de hand van Anton Brender en Florence Pisani over de Amerikaanse economie, gezien vanuit Europa. Daarin kan je, volgens de auteurs, lezen hoe het komt dat een land een president kiest zoals Donald Trump. Je zou de gegevens zo kunnen doortrekken naar Italië en sommige andere landen uit de eurozone.   Voor diegene die wat meer tijd hebben en geen probleem hebben met de taal van Shakespeare:

https://www.ceps.eu/system/files/AmericanEconomyWithCovers.pdf

Akkoord of niet akkoord, de toekomst zal het weer uitwijzen…